افزایش حلالیت برخی از داروها با استفاده از سیستمهای میکروامولسیونی و نانوامولسیونی

در این بررسی به منظور افزایش حلالیت و توانایی دو داروی مسالامین و والسارتان که دارای حلالیت کمی در آب می باشند از دو سیستم میکروامولسیون و نانوامولسیون استفاده شده است. به منظور تحقق این هدف ابتدا حلالیت داروی مسالامین در روغن، سورفکتانت و کوسورفکتانت های مختلف امتحان شد، در نهایت ایزوپروپیل مریستات(ipm ) و اولئیک اسید به عنوان روغن، tween 80 به عنوان سورفکتانت و ایزوبوتانول به عنوان کوسورفکتانت انتخاب شد، سپس دیاگرام های فاز با نسبت های مختلف 4/2به1،4به1،1به1، از سورفکتانت به کوسورفکتانت برای تشخیص ناحیه میکروامولسیون، که یک منطقه شفاف با پایداری ترمودینامیکی بالایی است رسم شد. از بین این دیاگرام ها، نسبت 4/2به1 از سورفکتانت به کوسورفکتانت،که دارای بیشترین ناحیه میکروامولسیون است انتخاب شد. با استفاده از دیاگرام فاز با نسبت 4/2 به1 سورفکتانت به کوسورفکتانت و از طریق روش آلتراسونیک، نانوامولسیون با پایداری سینتیکی ایجاد شد. مطالعه حلالیت این دو دارو در سیستم های میکروامولسیون و نانوامولسیون به دست آمده از دیاگرام فاز انجام داده شد، نتایج نشان داد که حلالیت داروها در مقایسه با آب خالص به مقدار قابل توجهی افزایش یافت. در قسمت دیگری از این کار تحقیقاتی خواص فیزیکوشیمیایی میکروامولسیون با استفاده از آنالیزهای هدایت الکتریکی، دانسیته و ویسکوزیته و ضریب شکست و ph مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که هدایت و دانسیته و ویسکوزیته با افزایش درصد وزنی آب افزایش یافته و در نقطه 30% وزنی آب، همراه با یک شکست بوده که نشان دهنده تغییر در ساختار داخلی میکروامولسیون می باشد.